Animoso en ik

Zoals sommige mensen opmerken ben ik Animoso. En dat klopt wanneer je een eenvrouwsbedrijf bent. Ik kleur het in, ik stem me af, ik ontwikkel het, ik ben de enige die het werk op mijn manier uitvoert. In 2006 ben ik gestart met 'het concept' en sindsdien heb ik mezelf en dus Animoso ontwikkelt op het punt waar ze nu is.

Binnen Animoso kan ik me nog steeds blijven ontwikkelen, elke keer weer. Soms word ik moe van mijn eigen drang naar verder en nog een stap verder en dan toch nog weer een stap. Ik moet dan denken wat Armando de schilder in een interview zei: "Waarom kan ik niet gewoon een dag op mijn stoel zitten en naar buiten kijken? Nee, elke keer sta ik weer op en moet ik weer verder schilderen." Zo vergaat mij dat ook, elke keer zie ik een uitdaging als mens en als coach en ... spring ik ....

Ontstaan van Animoso

Op een zondag in januari 2006 zat ik voor me uit te staren en stelde mezelf de volgende vraag: Als ik geen man, geen katten, geen huis, geen volkstuin zou hebben, wat zou ik dan met de rest van mijn leven doen? En tot mijn verrassing kwam er gelijk een antwoord in me op: ik wil over vijf jaar wonen en werken op La Palma.
Het was niet raar dat ik mezelf deze vraag stelde. Ik zat midden in een arbeidsconflict. Ik had me de laatste jaren gericht op het verder ontwikkelen via opleidingen van mijn coach- en trainingsvaardigheden. Ik was duidelijk toe aan een (nieuwe) stap in mijn leven ...., maar liet het wat voortkabbelen. Soms is er een 'conflict' lees 'moeilijke situatie' voor nodig om te kijken of 'het nog klopt' in je leven of dat je toe bent aan een verandering. Ik was duidelijk toe aan een verandering, vandaar de vraag en het antwoord!

Voor wie

Zoals het hoort, heb ik gekeken naar welke doelgroep het beste bij me paste ... Omdat ik eigenlijk weigerde wie en wat dan ook uit te sluiten, is me dit niet gelukt. De grap is dat mijn eigen vraag 'wat wil ik met de rest van mijn leven' een vraag is die binnen alle levenstijdperken gesteld word. Mijn eerste klant werd dus een jongeman van in de 30 die bewust zichzelf een jaar vrij had gegeven en gretig gebruikt maakte van het aanbod Sabbaticel Light dat ik had ontwikkeld. Ook de programma's Stilte en Inspiratie Tijd bleken voor alle leeftijdsgroepen aantrekkelijk te zijn.

Soms is de vraag net anders gesteld en toch komt het er elke keer weer neer op: 'Hoe wil ik mijn leven inrichten'; 'Wat heb ik in mij om een andere weg in te slaan'; 'Hoe geef ik (weer) zin aan mijn leven', ofwel: wat wil ik nu met (de volgende rest) van mijn leven. De regie weer over je eigen leven ervaren, dat is de wens die er achter ligt. Hoe mag mijn leven eruit zien, zodat het past bij wie ik nu ben. Een leven waarin hun wensen, dromen, passie en talenten bewust een plek innemen.

Jikke als mens en coach

'Dat jij zo open bent, maakte voor mij de drempel lager om mezelf ook te openen.' Opmerkingen met deze strekking hoor ik regelmatig. Eigenlijk kan ik ook niet anders en het is een bewuste keuze van mij om 'open' te zijn. Als mens stelt 'de klant' zich kwetsbaar op. Als mens mag de klant ervaren dat kwetsbaar zijn een kracht is. Een kracht die je verder kan brengen dan jezelf ooit verwacht had. Deze ervaring heb ik zelf ook en hoe goed is het dan om daar een voorbeeld in te zijn. En wanneer je denkt dat dit mijn coachrol zou kunnen ondermijnen, dan kom je bedrogen uit, want ik blijf net als mezelf, 'iedereen' uitdagen om in zijn of haar eigen regie te gaan en blijven staan.

Nerver ending story

Nog steeds is mijn 'taak' en 'mijn kracht' in het leven om met mensen hun (niet meer bij hun passende) 'oude aannames en paradigma's' samen te bekijken, zodat zij kunnen bepalen wat ze willen behouden, wat nog past en wat niet meer past; ze te ondersteunen bij het opruimen ervan, zodat er ruimte ontstaat voor nieuwe aannames en paradigma's, die (beter) passen bij het leven dat ze voor nu en in de toekomst willen creëeren.
Het aanbod van Animoso is daar op afgestemd en werkt nog steeds. Het is voor die mens die de verantwoordelijkheid neemt voor zijn eigen leven en daarmee aan de slag wil gaan en zich wil blijven ontwikkelen.

Ook ik neem mijn verantwoordelijkheid voor mijn leven, ik blijf de persoon die er van houdt om zich te ontwikkelen. Workshops om mijn deskundigheid te waarborgen; opleidingen voor mijn eigen plezier en die mijn vakvrouwschap vergroten; uitvoeren van nieuwe initiatieven en ideëen. En La Palma is voor mij de plek gebleken waar ik dit volop kan doen.

Zo ben ik onder andere in februari 2015, samen met 5 andere mensen, een cultureel centrum in Puntagorda gestart: Viento del Norte. We laten een frisse, creatieve wind waaien in het noord-westen van La Palma. Hier hangt de kunst die ik op dit eiland maak. Hier geef ik elke maand het Schrijf Café en andere workshops. En het mooie is, ik ben nog lang niet uitgespeeld, uitgeleefd, uitgefantaseerd. Er zijn nog plannen, er is nog van alles in ontwikkeling. En ik hoop dat dit nog heel lang zo zal blijven, zodat ikzelf en jij en jullie hiervan kunnen profiteren. Wie weet ontmoet ik jou/jullie hier op La Palma of in Nederland.